“ราเมน” เป็นบะหมี่ญี่ปุ่นที่ดัดแปลงมาจาก “บะหมี่ขาว” ของประเทศจีน ราเมนรู้จักอย่างเป็นทางการในญี่ปุ่นเมื่อปี ค.ศ.1660 นอกจากนี้ยังมีเรื่องเล่าอีกเรื่องว่าราเมนได้ถูกนำเข้ามาจากผู้อพยพชาวจีนในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 หรือต้นศตวรรษที่ 20 แต่ประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการ ตามบันทึกของพิพิธภัณฑ์ราเม็งโยโกฮาม่า ราเมนนั้นมีต้นกำเนิดในประเทศจีนและเดินทางมาถึงญี่ปุ่นในปี ค.ศ.1859
คนไทยถือว่าได้รับอิทธิพลจากอาหารญี่ปุ่นไม่น้อย เพราะโดดเด่นในเรื่องความแปลกในด้านรสชาติที่ไม่เหมือนใคร โดยเฉพาะราเมน ถือเป็นอาหารที่คนไทยชื่นชอบไม่แพ้คนญี่ปุ่น ซึ่งสามารถหากินได้ตามห้าง อย่างร้าน “ฮาจิบัง” เป็นต้น ราเมนมีหลายสูตรไม่ต่างอะไรจากก๋วยเตี๋ยวบ้านเรา ทีอย่างในบ้านเราจะมี เย็นตาโฟ น้ำตก แห้ง ต้มยำ เป็นต้น ส่วนราเมนก็มีหลากชนิด เช่น ยุราเมน ทงคตสึราเมน สึเคเม็งราเมน และมิโสะราเมน แต่ละอย่างแตกต่างกันอย่างไร เดียวเราจะพาไปทำความรู้จักกับพวกมันกัน
โชยุราเมน (Shoyu Ramen)
เป็นราเม็งสูตรน้ำซุปโชยุ Shoyu Ramen น้ำซุปมีความเข้มข้นจนสีน้ำตาลเล็กน้อย จากสีปรุงรสด้วยซอสถั่วเหลือง ปกติแล้วน้ำซุปจะทำจากโครงไก่ แต่อาจมีเนื้อหมูหรือเนื้อสัตว์อื่นๆ ปนปนกันด้วย หากคุณเข้าไปร้านอาหารญี่ปุ่น แล้วในเมนูไม่ได้ระบุว่าเป็นราเม็งชนิดได้ รับประกันได้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นโชยุราเมนนี่เอง เพราะเป็นประเภทที่นิยมและรับประทานกันบ่อยมากที่สุด
สึเกเม็ง
เป็นราเม็งที่มีวิธีกินแปลกไปอีก เพราะว่าน้ำซุปกับเส้นราเม็งจะแยกกันอยู่คนละชาม เวลากันจะต้องคีบเส้นไปจุ่มในถ้วยน้ำซุปที่อยู่ด้านข้าง จะว่าลำบากก็ใช่ แต่จะบอกว่ามันอร่อยจริงๆนะ สึเกเม็งมักโรยหน้าด้วยสาหร่ายแผ่นใหญ่ และไข่ไก่ พร้อมน้ำซุปที่ผ่านการเคี่ยวจนเข้มข้น
ทงคตสึกราเม็ง
ราเม็งสูตรเข้มข้นจากน้ำต้มกระดูกที่ผ่านการเคี่ยวอย่างยาวนานจนออกมาเป็นสีขาว เป็นที่นิยมในญี่ปุ่นและไทย บางครั้งอาจมองมันเหมือนเป็นต้มข่าเลยก็ว่าได้
ชิโอะราเม็ง
เป็นราเม็งสูตรเกลือ จึงไม่แปลกที่จะน้ำซุปจะออกใสแจ๋วราวกับน้ำเปล่า แต่รสชาติกลับเข้มข้น ไม่เลี่ยนเหมือนน้ำซุปสูตรอื่นๆ ที่เน้นหนักเป็นพวกโชยุ และถือว่าเป็นราเม็งที่สร้างชื่อเสียงให้กับเกาะฮอกไกโดเป็นอย่างมาก
มิโซะราเม็ง
ด้วยความเข้มข้นของมิโซะ ผสมเข้ากับเต้าเจี้ยวที่หอมของญี่ปุ่น ทำให้เราได้น้ำซุปราเม็งที่หอมน่ารับประทาน ด้วยการเคี่ยวกระดูกไก่ และกระดูกสัตว์อื่นๆ รวมถึงปลาโอตากแห้งทำให้ มิโซะราเม็งเป็นขวัญใจของนักกินตัวยงอย่างปฎิเสธไม่ได้